شورش گدار علیه خود، علیه قواعد و علیه فیلمسازی، به نفعِ سینما

شورش گدار علیه خود، علیه قواعد و علیه فیلمسازی، به نفعِ سینما

" از نفس افتاده" در مورد یک گنگستر بود. شبیه شخصیت های همفری بوگارت و ژان گابن بازی می

کردند. اون موفقیت امروز دیگه به دست نمیاد. موفقیت اون فیلم اشتباه بود! خیلی موفقیت آمیز بود.

 داستان فیلم کلاسیک بود. این فیلم که من برای شروع یک سینمای جدید دست گرفتم، اکنون به چشم پایان سینما بهش نگاه می کنم.

سینما در هر سطحی یک هنر دست سازه. و از اینجا که ایده های من اغلب مبهم و متناقض هستند و هر روز نظرم عوض می شه، تلاش می کنم.

دشواری فیلم سازی اینه که حجم عظیمی از پول در یک دوره زمانی کوتاه سرمایه گذاری می شه. و لذا اصولا جایی برای اشتباه باقی نمی مونه. اگه یک پلان بد باشه برای یک بار می شه از نو فیلم برداری کرد. ولی نه 50 مرتبه.  

و اگر پلان، یک پلان پیچیده با 200 تا سیاهی لشکر و بازی گرتا کاربو یا مریلین مونرو باشه نمی تونید برداشت دومی داشته باشید. همون پلان اول رو دستت مونده. در حالی که من فضایی رو به منظور خطا برای خودم در نظر می گیرم تا بتونم بهترین پلان رو انتخاب کنم.

اگر برای یک فیلم خوب یک ماه وقت داشته باشم، می تونم تا 29 بار اشتباه کنم؛ و بعدش روز 30 ام همه چیز رو درست و صحیح تحویل بدم. ترجیح میدم این انتخاب رو به روش خودم فیلم برداری باز نگه دارم. مثل استفاده از دوربین روی دست.

موضوع ساده ست، 30 دقیقه زمان میبره تا دوربین روی یک " سه پایه " تنظیم کنید. روی سه پلان که 90 دقیقه زمان اضافه می گیره. ضرب در یک هفته ی 6 روزه برای فیلم برداری می شه یک روز کامل!

یک فیلم برداری 6 روزه. یک هفته طول می کشه. پس من در مقایسه با بقیه کارگردان ها ماهی یک هفته در در زمان صرفه جویی می کنم.

موضوع به همین سادگیه. فقط یک راه بوده. فقط یک راه برای انجام کارها وجود داشته. آدم هایی بودند که مثل حق کپی رایت از این روش محافظت می کردند. یک مکتب پنهان فقط. برای همینه که من از ساختن فیلم " از نفس افتاده" پشیمان نیستم. چون همه { استانداردهای روز سینما} رو زیر پا گذاشتم.

ترجمه : ناسینما

پیاده سازی : سعید عامری سیاهوئی

تنظیم و ویرایش : سینماگران پیشرو گامرون