وقتی تارکوفسکی از محبوبترین فیلمساز خود میگوید

وقتی تارکوفسکی از محبوبترین فیلمساز خود میگوید

توی مسکو ما فیلم سازی رو از غرب یاد گرفتیم. ولی من بین فیلم هایی که از آرشیو مون انتخاب می کردم به موضوعات دیگه ای علاقمند بودم. توی فیلم خانه مان؛ من شیفته ی ژاندارک شده بودم.

به واسطه ی اون آزادی مطلقی که از تماشای فیلم به مخاطب دست می داد. آزادی مطلق در احساسی که ناشی از فیلمی نبود که فقط چشم انداز و منظره باشه. بلکه از فیلمی که  قطعه ای از طبیعت و قسمتی از زندگی بود. ممکنه اون فیلم رو دیده باشید یا نه. ممکنه اون فیلم رو به عنوان هنر لحاظ کرده باشید یا نه. یک چونین آزادی ای در کار یک شخص از منظر مخاطب یا منتقدین برای همیشه برای من تبدیل شده به سمبلی از رفتار کارگردان نسبت به مخاطبش.

من احساس نزدیکی خیلی زیادی به برسون دارم. از بین تمام هنرمندانی که به دنبال سادگی و عمق هستند او ( روبر برسون) یکی از معدود کسانی هست که توی کارش به این مهم دست پیدا کرده. این ضروریه که همه ما به دنبال سادگی هستیم. تمامی هنرمندان مهم به دنبال سادگی هستند. ولی فقط تعداد کمی بهش دست پیدا می کنند.

برسون یکی از اون معدود افرادیه که در این زمینه موفق شده.

ترجمه : ناسینما

پیاده سازی : سعید عامری سیاهوئی

تنظیم و ویرایش : سینماگران پیشرو گامرون