اینجا چراغی روشن است

اینجا چراغی روشن است

پیش از آغاز:

سینمای هرمزگان در سالهای اخیر بشدت روند تولیدی و آموزشی خود را به رکود رسانده است.

این در حالی ست که در یکی دو دهه ی گذشته همواره شاهد تولید آثار از سراسر استان بودیم.

شهرستانهایی مانند بستک و بندرلنگه، میناب و رودان، همه ساله با معرفی فیلمسازان خود، موقعیت سینمایی و فیلمسازی مناسبی را برای استان هرمزگان فراهم می کردند.

تولید 50 فیلم کوتاه طی یکسال، اکنون به رویایی بعید شباهت خواهد داشت. رویایی که در دهه ی گذشته بر شمایل جشنواره های استانی نقش می بست.

سینمای جوان به عنوان متولی اصلی آموزش(و شاید تولید) مسئولیت پذیری گذشته خود را ندارد.

از سوی دیگر شرکتهای فیلمسازی بیشتر به دغدغه ی مالی و ساخت موارد تبلیغاتی مشغولند.  

تهیه کنندگان خصوصی (که در استان معنایی ندارد!) هم هیچگاه به فیلم کوتاه ورود نمی کنند. جز در مواردی نادر که اشخاص ویژه ای مانند سید محمد علی حسینی و بنفشه ابراهیمی از بودجه های شخصی خود برای سینمای هرمزگان هزینه می کنند.

اینجا چراغی روشن است!

در میان این همه آشفتگی و بی نظمی که کمتر یاری رسانی برای سینمای استان وجود دارد، میشود امیدهایی یافت.

حوزه هنری با مدیریت انوشیروان پیش دار، توانسته در سال های اخیر قدمهایی اساسی در این زمینه بردارد.

البته جایگاه استاد علی رضایی، و عبدالله خداکریمی در ایجاد این موقعیت انکار ناپذیر است. اشخاصی که برای نخستین بار راه ورود هنرمندان فیلم ساز آسان نمودند.

اگر بی تعارف باشم باید بگویم که طی چند سال گذشته هنرمندان سینما با احتیاط و مراقبت به حوزه هنری مراجعه داشتند!

حتی بسیاری از دوستان فیلمساز از ورد به آن امتنا می ورزیدند.

مدیریت حوزه هنری(با روشن بینی معاونت خود) جدا از پاکسازی این ذهنیت، حتی کار را به جایی رسانده که امروزه به جرات می توانم بگویم حوزه هنری تنها چراغ و راهنمای سینماگران استان هرمزگان است.

به طوری که در یکی دو سال اخیر پناهگاه فیلمسازان مطرود از .... شده است. فیلمسازانی که با شیوه ی فیلمسازی آنها به بدترین شکل ممکن برخورد و  بی احترامی شده است.

جالب تر اینکه حوزه هنری فیلمسازان را در انتخاب موضوع فیلمهایشان آزاد می گذارد.

نتیجه این امر تولید بیش از 30 فیلم در 3 سال اخیر است! مهمی که در سینمای هرمزگان- اگر نگوییم بی سابقه- کم سابقه بوده.

به اینها اضافه کنید حضور در جشنواره های داخلی از جمله خورشید، پروین اعتصامی و رویش و فستیوال های بین المللی مانند toko ایتالیا ،  SAHAR منچستر انگلیس، و AOF آمریکا که گاها جوایزی هم دریافت داشته اند.

نکته مهمتر اینکه بیشتر این فیلمها از ساختاری تجربی برخوردارند.

به گمان من سینمای تجربی که در هرمزگان متولی خود را به فراموشی سپرده، اکنون می تواند ادعا کند که سرپناهی یافته؛  سینمایی که همواره با مهری مسئولین و مدیران دیگر سازمانها مواجه شده است.

البته باید در کنار انوشیروان پیش دار به عنوان پرچم دار این حرکت تاریخی(توجه دقیق و آگاهانه به سینمای تجربی در استان هرمزگان با توجه به موضوعات بومی و آیینی) از دو چهره ی مهم و موثر حوزه هنری نام ببرم. کسانی که صادقانه در کنار مدیریت حوزه حامی فیلمسازان جوان و گاها پیشکسوت هرمزگانی هستند. که اصلا حضور اینها موجب شده نگاه هنرمندان به حوزه هنری تغییر یابد.

تلاش مجید ذاکری و ایمان خواجویی در زیبا ساختن این شمایل ستودنی می باشد. به گونه ای که در ایجاد شرایط مناسب برای ساختن فیلمهای فیلمسازان از هیچ کوششی دست نمی کشند.

امید است دیگر متولیان فرهنگی، تجربه حوزه هنری را الگوی خود قرار داده و بتوانند یاری رسان سینمای هرمزگان باشند.  

محمدرضا رکن الدینی